Jesse Meijers werkt als Universitair Docent bij het Willem Pompe Instituut voor Strafrechtwetenschappen (Universiteit Utrecht), bij de sectie Forensische Psychiatrie en Psychologie. Hier geeft hij onderwijs in vakken zoals Neurorecht en Forensische Psychiatrie, en Forensische Psychopathologie. Daarnaast werkt hij als GZ-psycholoog en Senior Onderzoeker bij Justitieel Complex Zaanstad. In deze functies houdt hij zich bezig met diagnostiek en behandeling van psychische problematiek bij gedetineerden, en met wetenschappelijk onderzoek. Zijn onderzoek is voornamelijk gericht op de forensische neuropsychologie. Hij is bijzonder geïnteresseerd in de hersenfuncties die samenhangen met zelfregulatie en zelfcontrole, oftewel het kunnen plannen en organiseren van je gedrag, en het kunnen remmen van ongewenst gedrag. Meer specifiek is hij geïnteresseerd in de invloed van de gevangenisomgeving op het brein en deze hersenfuncties. Wat doet deze bijzondere en soms onwerkelijke omgeving met deze hersenfuncties? Ook is hij geïnteresseerd in de maatschappelijke implicaties. Wat als het brein inderdaad achteruit gaat in detentie? Wat betekent dat bijvoorbeeld voor het recidiverisico en hoe we invulling willen geven aan de gevangenisstraf?
Zijn master Klinische Neuropsychologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam behaalde hij in 2012, met een klinische stage en een scriptie-onderzoek in PI Amsterdam Over-Amstel (de Bijlmerbajes). Tijdens zijn master schreef hij een onderzoeksvoorstel voor een promotieonderzoek en werden verschillende partijen bereid gevonden dat onderzoek te subsidiëren. Direct na zijn master startte hij daardoor met zijn promotieonderzoek naar de invloed van detentie op het brein, onder begeleiding van prof. Pim Cuijpers, prof. Gerben Meynen, prof. Joke Harte en prof. Erik Scherder. Op 22 januari 2018 verdedigde hij succesvol zijn proefschrift getiteld ‘Do not restrain the prisoner’s brain’ (Sla het brein niet in de boeien), eveneens aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
